Stel, je bent kunstenaar. Je hebt op kosten van de staat (en vast met een stevige studie-lening erbij) 6 jaar doorgebracht op de kunstacademie, Na je afstuderen krijg je een briljant idee! Ik ga pleerollen maken (betaald door mijn kunstenaars-uitkering) van krantenpapier, want dan kan ik mijn billen afvegen met de hedendaagse media! Hoe rebels! Het maken van deze geweldige kunst-uiting zal qua materiaal vast onder een euro stuk liggen, maar ik wil ze verkopen voor 800 euro. Maar dan ineens komt er een recensist die het gore lef heeft niet onder de indruk te zijn van geniale project. Wat doe je met een man die een mening heeft? Die sleep je uiteraard voor de rechter! Zijn advocaat (zijn vrouw) denkt wel dat ze een kans gaan maken!
Ben ik nu de enige die denkt: als een bakker vies brood maakt, en niemand wil het hebben, dan gaat de bakker ander/beter brood maken, of hij zoekt een ander vak. Waarom is er nog subsidie voor dit soort jurken? Er is in deze maatschappij echt wel plek voor kunstenaars, zolang ze maar producten maken waar in de markt vraag naar is, niet waar hun denken dat er vraag naar zou moeten zijn.
ow ja, hierzo het artikel 
